مکانیزم کوتاه‌شدگی نسبی در قوس ساختاری ائوسن شمال غرب بیرجند، شرق ایران

در شرق ایران، نهشته‌های کربناته ائوسن شمال‌غرب بیرجند در درون یک قوس‌ساختاری با تحدبی به سوی شمال‎‌غرب گسترش یافته است. این نهشته‌ها به شکل یک برگه‌‌ی نازک رانده شده بر روی یک بستر خمیری از شیل‌های کرتاسه فوقانی لغزیده و چین‌خورده است. مطالعه‌ی کمی و سازوکار دگرشکلی این برگه رانده امکان بررسی منشأ قوس ساختاری مذکور را فراهم ساخته است. به منظور نیل به چنین هدفی، شش پیمایش ساختاری به ترتیب چهار پیمایش به شکل شعاعی نسبت به قوس و دو پیمایش در عرض قوس صورت پذیرفته است. در این پیمایش‌ها چین‌های میان تا بزرگ مقیاس و همچنین گسل‌ها و راندگی‌ها در حد امکان اندازه‌گیری شده و سپس توسط نرم‌افزارMove به حالت قبل از دگرشکلی موازنه گردیده‌اند. میزان کوتاه‌شدگی به ترتیب در برش‌های شعاعی از شرق به غرب %40-30 در برش A، %35-25در برش B، %45-35در برش C و %25-15در برش D، در برش‌های عرضی از جنوب به شمال به میزان %55-35 در برش E و %35-25 در برش F بوده است. مقایسه کوتاه‌شدگی‌ها نشان می‌دهد که در دو انتهای شرقی و غربی قوس، و همچنین در راستای خط خمش در پروفیل E بیشترین مقدار بوده است. ما چنین الگوی کوتاه‌شدگی را به نوعی خمش(Buckling) در شمال‌غرب بیرجند نسبت می‌دهیم.